αθητερός

-ή, -ό

1. σκοτεινόχρωμος, σταχτής, σταχτερός

(ουδ.) το αθητερό

σταχτοπάνι, μπουγαδόπανο

2. αυτός που αγαπά να βρίσκεται κοντά στο τζάκι.

[ΕΤΥΜΟΛ. Από το επίθ. άθητος* («αυτός που γίνεται στάχτη, που εξαφανίζεται, που γίνεται άφαντος»), διαλεκτικώς μόνο μαρτυρούμενο].